Friday, December 19, 2014

Kadang-kadang, nak jalan kaki pergi kerja pagi-pagi aku rasa maalaass sangat. Rasa macam "ergh kalaulah ada motor or skuter cepat sikit sampai" lepastu aku selalu rasa aku macam tak ikhlas je nak pergi kerja..padahal tu kan tempat aku cari rezeki..kan
Yela takde la jauh mana kalau nak dibandingkan dengan akak radicare yang jalan kaki daripada kampung baru tu. lagi jauh kot.
Aku ada minatt sangat dekat sorang akak radicare ni. aku selalu kacau dia. hehe. lepastu terus macam baik, rapat. tapi takla rapat pun. cuma aku suka cara dia.. rendah diri..baik.. tapi dah 4 bulan kenal, nama dia pun aku tak pernah tanya hahaha. Aku pernah tanya akak ni, dia keluar rumah selalu pukul berapa, sebab walaupun rumah dia lagi jauh daripada aku, tapi dia selalu sampai lagi awal dari aku. dia cakap pukul 6. hmm. pukul 6 aku baru nak breakfast kat rumah haha..
Kalau kau lah kan, dalam satu pantri kau makan, ada sister, staffnurse, ppk, radicare. Kau pernah perhati tak apa diorang makan. Maksud aku, kalau sister dia akan makan makanan macam mana, kalau staffnurse suka makan macam mana, kalau ppk makan macam mana, dan kalau radicare, dia makan macam mana. Pernah? Aku selalu tak sempat rehat, Em. Tipu. Takla selalu. Kadang-kadang kalau tak busy sangat aku makan jugak. Tapi dalam seminggu tu ada la dalam 2 hari je yang aku sempat makan. Sedih kan. Hehe. Aku selalu nya makan bekal roti je. sebab senang dan cepat untuk dihabiskan. Kalau makan nasi kan macam leceh sikit, dahla rehat curi-curi. Aku ingatkan roti tu makanan paling sedih sekali untuk dimakan, tapi bila tengok akak radicare makan maggi, aku lagi sedih. Kesiannya akak radicare... Dia tak pernah segan pun.. Ada satu hari tu, aku tengok akak radicare ni bawa bekal nasi putih dengan telur goreng je datang kerja. Kalau aku, aku malu.Aku pun kacau la dia, "akak masak ape tu! Hehe"(sambil sengih-sengih)  dia senyum je lepastu tunjuk bekal dia. Aku segan sendiri lepastu aku pun teman dia makan.. Yang buat aku terharu, bila waktu zohor, aku nampak akak-akak radicare ni solat dekat surau. Aaaaa...terharuu........
So moral of the story is...kalau aku rasa aku ni susah, takde duit, sakit, ingatlah ada ramai lagi yang lebih susah, tak pernah jumpa duit, dan tak pernah sembuh..
 Prof. Muhaya kata, seorang pesakit kita ada, 7000 malaikat mendoakan kita.
Chayok Hana!